Zeearend in de Lepelaarplassen

Maximumtemperatuur:     16  °C.
Minimumtemperatuur:       -2  °C.

 21-03-2022

Zeearend in de Lepelaarplassen:

Het is maandag ochtend en ik zit rond half tien in de auto. Ik weet eigenlijk nog niet waar ik naar toe ga. Door de drukte bij de stop lichten besluit ik om toch een andere route te nemen en om via de Buitenring naar de Oostvaardersplassen te gaan. Maar ook verder op de weg is het erg druk en staat er een lange file om de Hogering cq Buitenring op te draaien. Ik besluit om het te laten en ik sla af, om richting de Lepelaarplassen te gaan. Daar aangekomen parkeer ik de auto en bekijk ik even wanneer ik nou eigenlijk hier voor het laatst was. Zo dat is wel even een poos geleden, om precies te zijn een jaar geleden ben ik voor het voor het laatst bij de Lepelaarplassen geweest. Door de Covid en natuurlijk mijn eigen gezondheid is het er gewoon niet van gekomen. Maar ik ben er nu, en pak snel de spullen en ga richting de lepelaarhut. En wat een prachtig weer is het vandaag de zon schijnt en de temperatuur is lekker. Ter hoogte van de camping wordt ik al even verwelkomt door een ijsvogel die in een van de bomen zit naast de sloot.

Dat is altijd leuk een ontvangst van de ijsvogel. Natuurlijk hoop ik ook bij de lepelaarhut dat de ijsvogel zich even mooi laat zien. Maar goed natuur kunnen we gelukkig niet dwingen maar hopen kunnen we altijd. Inmiddels ben ik aangekomen bij de hut, het is gelukkig niet druk en er zit nog een mede vogelaar. Die na ongeveer 10 minuten het voor gezien houd. Zo wat een luxe dan heb ik de hut even alleen. Een mooie man kuifeend komt even langs en is zijn kuif aan het fatsoeneren.

En zo hoor ik in de verte het bekende fluitje van de ijsvogel. En daar laat de ijsvogel zich toch even zien niet heel dichtbij en zeker niet lang maar toch leuk.

En zo staat de ijsvogel weer op de geheugenkaart. Ook de dodaars laat zich even goed zien en kan ik zo mooi vast leggen.

Zo nu en dan maak ik wat foto’s van wat er voorbij komt. En kijk ik aandachtig naar de nieuw aangelegde eilanden in de lepelaarplassen. Ik ben benieuwd wat er zich allemaal gaat afspelen op de eilanden de aankomende jaren. Ik hoop natuurlijke mooie dingen. Dan zie ik bij het tweede eiland dat de slobeenden allemaal de lucht in gaan. Zou het dan toch zie ik vandaag ook nog de zeearend. Ik maak een foto van de slobeenden in vlucht en wat zie ik.

Ja inderdaad op de achtergrond komt de zeearend aangevlogen. De zeearend vliegt naar de hoek van het tweede eiland. Jammer want dat is best een stuk bij mij vandaan. Doordat het mooi weer is en het nog niet zo heel warm is kan ik toch hele mooie foto’s maken. Ik ben dan ook heel bij met het resultaat, van de zeearend foto’s op het tweede eiland.

En zo blijft de zeearend een poosje op het tweede eiland. En laat de zeearend ook de nijlganzen af en toe een beroerte schrikken.

Prachtig om te zien, soms ook gek als de zeearend gewoon op het eiland zit dan komen de nijlganzen toch wel heel dichtbij. Tot op heden hebben ze het overleeft. Dan vertrekt de zeearend en laat dan ook de slobeenden nog even weten dat ze moeten rennen / vliegen voor hun leven.

Dan verdwijnt de zeearend achter in de hoek van de Lepelaarplassen. En zo zitten de eerste paar honderd foto’s weer op de geheugenkaart. Niet veel later komen nog twee bekende vogelspotters binnen lopen. En beginnen we te kletsen, natuurlijk vertel ik wat ze net gemist hebben. Pff dat is balen zeggen ze. Maar ik geef aan misschien komt de zeearend straks nog wel even langs. En Bert een van de vogelaars geeft aan, dan moet hij wel op het eerste eiland komen zodat we hem wat beter op de foto kunnen zetten. Dat zou wel heel mooi en fijn zijn Bert. Met zijn drieën beginnen we te duimen natuurlijk. Inmiddels is de ijsvogel ook weer even langs en kunnen we nog net een paar foto’s schieten van dit blauwe wondertje.

Ook de wilde eend mag er natuurlijk zijn met zijn prachtige kleuren.

En dan roep ik daar is de zeearend. En ja daar is hij weer, en wonder boven wonder vliegt de zeearend zo te zien naar het eerste eiland.

En u begrijpt het al dan ratelen de camera’s er op los. Nou ja mijn camera dan, aangezien de twee andere vogelaars een spiegelloze camera’s hebben en die hoor je niet. En wat een prachtige grote vogel is de zeearend toch. De zeearend zet de landing in en het lijkt er op dat hij mooi boven op het heuveltje van het eerste eiland land.

En ja dan is de zeearend ineens achter het eiland verdwenen. Nou ja zeg wat doet ie nou.

Na wat turen en overleggen met elkaar denken we dat de zeearend achter het eiland en bad aan het nemen is. Dit wordt even later ook bevestigt door badmeester kraai. Die er niet van gediend is dat hij tussen de andere badgasten zich aan het schoon maken is.

Uiteraard trekt de Zeearend zich hier niet zoveel van aan. Badmeester kraai roept dan de hulp in van zijn secondanten.

En dat is de nijlgans. Als trio badmeesters stappen ze er op af en staan ze niet veel later bij de zeearend. Ze staan wat te bakkeleien maar dit helpt natuurlijk niet. De zeearend gaat onverstoord verder met badderen en vraagt zelf of badmeesterkraai de shampoo kan aangeven.

die was de zeearend namelijk vergeten. U begrijpt hem al badmeester kraai en zijn secondanten vertrekken maar weer. En zo baddert de zeearend er voorlopig nog wel op los. En omdat we met zijn drieën zijn kunnen we ook nog even wat anders op de foto zetten.

Dus schiet ik nog even een aalscholver de camera in. En dan zien we de kop van de zeearend net boven het eiland uitkomen.

Zou het dan toch nog gebeuren dat hij op het eiland gaat zitten of probeert hij een grauwegans te imiteren. Na wat uitschut pogingen van de zeearend springt de zeearend toch nog boven op het eiland. Wauw wat een belevenis zeg.

Mijn camera staat niet stil en de foto’s vliegen me om de oren. En gelukkig ook boven op het eiland gaat hij nog even verder met zijn droog sessie. Op enig moment kijkt hij ons even aan.

En vraagt jullie hebben mij toch zo niet op de foto gezet. Ik zie er zo niet uit. Ik ben de de grootste roof vogel van Nederland en dan gaan jullie me zo op de foto zetten. Nou dan zal ik jullie maar verder met rust laten. En zo vertrek de zeearend uiteindelijk weer.

Maar wat een beleving zeg niet normaal. Mijn dag kan niet meer stuk. En zo kletsen we weer wat af en komt er nog een andere vogel vriend binnen lopen. Die we natuurlijk even lekker zitten te maken. Gelukkig kan Reinier dat wel hebben althans dat hoop ik dan. Zo nu is het even kuifeendjes tijd, er zijn er inmiddels aardig wat bij de hut gekomen.

En die kunnen we dan ook lekker op de foto zetten. Nou ja zeg een van de kuifeenden heeft vast trek in kikkerbillen.

De camera’s gaan weer tikker de tik en zo vliegen de kikker billen om ons de oren. Uiteindelijk lukte het de kuifeend niet om de kikker naar binnen te werken.

Maar of de kikker deze wild water achtbaan overleefd heeft, dat durf ik niet te zeggen. Pff moet niet gekker worden vandaag met al die speciale momenten. De wilde eend geeft weer even wat rust in de hut.

Vervolgens zie ik aan de overkant een havik of sperwer tussen de bomen die ik op wonderbaarlijk wijze nog net kan vast leggen.

En zo sta ik op het punt om weer even verder te gaan en mij zelf even op te warmen in het heerlijke zonnetje. Maar voor dat ik weg ga zie ik in een flits nog een gele kwikstaart voorbij komen. En ook deze gele kwikstaart ontbreekt dus niet op de geheugenkaart.

Ik ga weer richting de auto en stop nog even bij het lepelaarpad om een paar nonnetjes op de foto te zetten.

En dan is de accu leeg die van mij, maar ook die van de camera. En gelijk vliegen de nonnetjes weg. Dat gebeurt wel vaker maar dit keer was het toch iets anders. Ineens valt er een grote schaduw over mij heen en ik kijk om hoog. Prikken daar toch twee zeearend ogen even door de bomen heen. Ik probeer zo snel mogelijk mijn batterij te verwisselen. Maar met die slagen van vleugels van twee meter is de zeearend zo weer vertrokken.

toch schiet ik er nog een paar. Nou dat was het dan weer. Nu op weg naar de auto. Dit wordt wel weer een uitzoek klusje. Van al die foto’s die ik vandaag heb gemaakt. Hopelijk hebben jullie van dit verhaal net zo genoten als ik op die dag. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper (leven-met)