Verrassing Oostvaardersplassen

Maximumtemperatuur:     4  °C.
Minimumtemperatuur:     -1  °C.

08-01-2018

Verrassing Oostvaardersplassen

Maandag middag pak ik de elektrische fiets en vertrek ik richting de Oostvaardersplassen. Het is een aardige middag met wat zon en ook bewolking. Verder is het wel behoorlijk koud. Via het Seizoenepad, Junipad, en Pirellipad kom ik uiteindelijk bij de fietsbrug aan. En zo fiets ik weer het Oostvaardersplassen gebied in. Halverwege het fietspad wat tussen het Oostvaardersbos loopt, ligt een edelhert zich een beetje op te warmen in het zonnetje.

Ik fiets weer door en nu naar het Jan van den Bosch uitkijkpunt. Daar geniet ook ik even van het zonnetje en ga ik een beetje uit de wind staan want die is erg koud. Op de vlakte staan wat konikpaarden half in het riet. Ook een hinde stapt even uit het riet en besluit om langs de rietkraag haar weg te vervolgen. In de verte bij een plas op de vlakte ligt een groep zwanen en een grote groep met berg eenden.

Ik pak de spullen weer bij elkaar en maak alles klaar voor vertrek richting het Frans Vera uitkijkpunt. Gelukkig zie ik in mijn oog hoeken nog net een Grote zaagbek komen aanvliegen. Ik draai me om stel scherp en klik er op los.

Zo die staat er toch mooi nog even op. Ik fiets weer naar beneden en ga via het Jan van den Bosch pad weer verder. Halverwege roept een edelhert mijn aandacht nog even en vraagt om hem op de foto te zetten. Dat doe ik dan ook even. Even een mooi plekje zoeken aangezien ik tegen het zonlicht in moet fotograferen.

Maar het lukt. Eerst stop ik nog even bij het Frans Vera pad en loop naar het hoekje. Aan de overkant vlak bij het riet ligt een vos te slapen. Wat een luiwammes. Zo nu naar het uitkijkpunt. Ik heb gezien dat de konikpaarden een beetje in die hoek staan. Inmiddels met de trap naar boven gelopen eerst even uit hijgen. Zo ze staan er samen met behoorlijk veel edelherten. Maar helaas niet heel dichtbij. De meesten staan toch op een minimale afstand van ongeveer 750 meter. Maar omdat het zonnetje af en toe even lekker mee werkt kan ik lekker een beetje spelen met de sluitertijden en het diafragma. Een nonnetje benden in de sloot kan ik ook nog even op de foto zetten.

Op de vlakte staan bij een omgevallen boom een groep konikpaarden ik kijk door de zoeker en maak er wat mooie plaatjes van. Bij thuis komst blijkt deze foto vol verrassingen te zitten (vossen) en dat was toch wel heel leuk moet ik zeggen.

Zo leuk dat ik de foto snel even door de Lightroom schuifjes heen haal en deze foto op Twitter plaats. Om iedereen deze verrassing te laten ontdekken. En dan is er nog een verrassing dat de foto (tot nu toe) 20800 keer is gezien door mensen op Twitter geweldig gewoon. Met heel veel leuke en mooie reacties. Bedankt hiervoor. Ik maak nog wat overzicht foto’s en vertrek dan weer richting huis. Onderweg stop ik nog even om een poetsende grote zaagbek vast te leggen.

En dan fiets ik verder om nog een keer even te spieken vanaf het Jan van den Bosch uitkijkpunt. En heel in de verte zie ik een groep met Grote zaagbekken eigenlijk te ver voor de foto maar doe het toch. Zo nu op naar huis en naar de fietsbrug. Maar vlak voor de fietsbrug staan aan de rechter zijde in het Oostvaardersbos een groep edelherten. Tja en ik kan toch niet zomaar voorbij rijden ik moet gewoon even stoppen. Pak de camera en schiet de edelherten zo weer op het geheugenkaartje.

Helaas komt ook vandaag weer een stel op hun brommers over de fietsbrug naar beneden. Ik maan dat ze zachter gaan rijden en dat doen ze ook. Als ze vlak bij zijn meld ik even hard dat ze hier dus niet mogen rijden. Ze gaan er als een speer vandoor. Zo jammer dat bepaalde jeugd van tegenwoordig nog maar weinig sociaal gedrag heeft. De edelherten schrokken zich in ieder geval een hoedje toen de brommers langs scheurden. Zo jammer, helaas gebeurt dit regelmatig dat er op dit stuk met brommers gereden wordt en ook richting het Jan van den Bosch uitkijk punt. Na dit voorval stap ik weer op en fiets ik lekker naar huis. En is er aan deze fiets middag ook weer een eind gekomen. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper (leven-met)