Roedel edelherten in Oostvaardersbos

Maximumtemperatuur:    11  °C.
Minimumtemperatuur:       6  °C.

28-01-2018

Roedel edelherten in Oostvaardersbos:

Zondag morgen, kijk ineens schijnt de zon. Zou die lang blijven vandaag? Ik hoop het. Ik heb al gegeten en de medicatie ingenomen zeg de kids en mijn vrouw even gedag en spring op de fiets. Snel fiets ik naar het Koopvaarderspad en fiets ik de fietsbrug over. Net als ik de brug over ben zie ik de vier hindes weg lopen bij het hek, ze hebben het net dicht gedaan.

Ik roep ze nog vriendelijk terug of ik er door mag. Maar helaas zetten zij het op een lopen. Dan zit er niks anders op dan via het kleine paadje wat uiteraard wel open is naar het Natuur belevingcentrum de Oostvaarders te gaan. Het is nog vroeg en helaas komt het zonnetje zijn afspraak niet na. Het is weer grijs en grauw zo jammer. Maar als ik bij het Frans-Vera pad ben en mijn fiets heb geparkeerd voel ik de zon prikken. Hmm heerlijk zou het lukken. De eerste serie foto’s die ik neem van de grauweganzen zijn nog grauw hoe toepasselijk. Maar bij de tweede serie komt de zon een beetje door en daar word ik echt een beetje vrolijk van. Op de vlakte zitten ook twee bergeenden die samen met de wilde eend en de brand gans aan het ontbijt zitten.

En natuurlijk komt ook de grauwe gans weer even voorbij gevlogen. Ik loop weer naar de elektrische fiets en besluit het einde van het Frans-Vera pad eens te bezoeken. Dus op de fiets en hop naar het einde van het pad. Vlak bij de spoorbrug kan ik het Frans-Vera pad weer op en parkeer ik de fiets. En loop een stukje het Frans-Vera pad op. Bij het bankje ga ik even uitrusten en wat foto’s maken.

Het zonnetje schijnt nu even lekker dus warm ik ook lekker even op. De grote boom die hier stond is helaas met de laatste storm omgegaan. Maar heeft nu onbedoeld een mooie doorkijk gecreëerd.

Ik loop weer rustig naar mijn fiets en kom dan boswachter Leo nog tegen even kort maken we een praatje aangezien Leo de hekken moet open doen voor de bezemwagen. Want niet veel later komt boswachter Jakko met de trekker voorbij en maakt het fiets en wandel pad weer vrij van de blubber. Ik zeg Leo gedag en pak de fiets. En fiets achter de bezemwagen aan.

Heerlijk zo een schoon fietspad. Dus bedankt weer toppers van Staatsbosbeheer zo kunnen we weer een klein beetje schoon fietsen en wandelen. Ik fiets nu langs het bezoekers centrum en ben richting het Jan van den Bosch uitkijkpunt aan het fietsen. Halverwege wordt ik even opgehouden door de edelherten maar dat vind ik niet erg hoor. Ze laten zich weer mooi vast leggen vanaf het fietspad.

Toch besluit ik om het uitkijkpunt even rechts te laten liggen en fiets ik naar de voor mij bekende bomenlaan. Ze staan net even te ver weg. Dus draai ik mij om om nu wel naar het uitkijkpunt te gaan. Het wordt wel al drukker met mensen. Er komen diverse auto’s aanrijden op de parkeerplaats en mensen stappen uit om even lekker te wandelen. Voor dat ik bij het Jan van den Bosch uitkijkpunt ben zie ik een hele grote roedel in het Oostvaardersbos staan. Die zet ik even op de geheugenkaart.

Verder zie ik ook twee mensen op het wandel pad staan die aandachtig naar het riet kijken. Ik zie vier oortjes boven het riet uitsteken. En die lopen richting de mensen die bij het riet staan. Dan ineens zetten de edelherten het op een sprint en springen ze uit het riet het wandelpad over. Zo nu naar boven en hier nog even de ochtend overzien. De wind begint ook steeds meer in kracht toe te nemen en ik heb het zelf een beetje koud. In de verte hoor ik gekraak. Ik zie een roedel met hindes over het dijkje langs het fietspad lopen in het afgesloten gedeelte. Ze lopen naar het wildrooster richting de Oostvaardersdijk.

Dan is er nog veel meer gekraak te horen en dan zie ik dat de roedel uit het Oostvaardersbos komt aan gedenderd. Ze komen in grote getallen aan gedenderd en steken het Hugo de Vriespad over vanaf het uitkijkpunt wel te zien maar niet voor de foto camera te veel takken en te donker. Ook deze groep gaat via het dijkje langs het fiets pad richting het veerooster.

Een drietal hindes die onder het kijkpunt de kiekendief aan het rusten waren worden door het geluid getriggerd en rennen het uitkijkpunt de kiekendief op. Daar staan ze wat om zich heen te kijken totdat ze de groep zien. Dan kijken ze echt als of ze willen zeggen wat zijn die mafketels nou aan het doen.

Inmiddels hebben zich een zes tal mensen achter mij plaats genomen en kijken verwonderd mee naar dit schouwspel. Er worden hier en daar wat vragen gesteld en ik doe even een stapje naar achteren zodat ze zelf ook even de muur als steun punt kunnen gebruiken. Ik zeg ook nog tegen een aantal mensen dat ze het einde van de rietkraag goed in de gaten moeten houden. De weder vraag was natuurlijk waarom. Ik geef aan dat er een grote kans bestaat, en ja hoor daar gebeurt het al de edelherten gaan weer zwemmend naar de overkant.

Dus de camera’s klikken er weer op los. Ik pak de spullen en vertrek nog een keer naar de bomenlaan. En dit keer staan er wel een paar edelherten wat dichterbij dus maak ik nog een paar plaatjes. Hierna lekker naar huis en met de beentje om hoog. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper (leven-met)