Oostvaardersveld en inheems soort oostvaardersplassen

Maximumtemperatuur:     16  °C.
Minimumtemperatuur:      03  °C.

08-10-2018

Oostvaardersveld en inheems soort oostvaardersplassen:

Maandagmorgen lekker even op pad, het is wel fris zo in de morgen maar wel lekker. Ik ben onderweg naar het oostvaardersveld. En doe dat via mijn vast rondje. Het rondje waar ik ook altijd even diverse plekken controleer. Ik controleer deze plekken vaak omdat er regelmatig afval gestort wordt. Of zoals zo vaak drugs afval, afval van wiet plantage’s. Gelukkig kan ik vandaag geen gekke dingen zien of vinden en dat is positief. Nu aangekomen bij het oostvaardersveld parkeer ik de auto en pak ik de scootmobiel er weer even bij. Eerste stop is de oeverloperhut dus door het hekje heen en karren maar. Bij het linker zij pad wat richting het praambos gaat staat een mooie ree (bokje) en die kan ik mooi even vast leggen.

Na dat gedaan te hebben rij ik verder naar de oeverloperhut. Hier is het erg rustig maar kapitein één poot is wel aanwezig en staat zich een beetje te poetsen in de ochtend zon.

Ik ga weer verder en steek over om het pad naar de poelruiterhut te volgen. Aangekomen in de hut zijn er ook al wat mede vogelaars en fotografen aanwezig. Waar onder een paar vaste bezoekers Cor & Wim. We kijken gezellig naar buiten in afwachting wat komen gaat. De jonge fuut heeft zelf nu eens een hapje gevangen, maar bedelt nog steeds heel veel bij zijn ouders. En ja dat puber gedrag wordt niet altijd goed gevonden door pa of ma. Die hem zo nu en dan ook even flink toe spreken.

Uit het niets vliegen twee waterrallen langs het riet. Maar dit keer ben ik toch echt te laat om ze mooi te kunnen vast leggen. Maar de familie slob eend maakt een hoop goed zo vlak bij de hut. Wat een prachtige eenden zijn dit toch. Vooral het mannetje met zijn prachtige kleuren.

Die vooral als het zonlicht er een beetje mooi opvalt echt van hem afspatten. De jonge fuut laat zijn puber gedrag weer even spreken en wordt op zijn wenken bediend door een van de ouders. En hap slik weg is het gevoerde visje.

Er komen twee aalscholvers aan gezwommen en een van hen komt heel dichtbij de hut. Nu zitten we allemaal vol spanning te wachten op dat wat we hopen. Een kanjer van een vis pakken zodat wij de camera’s kunnen warm stoken. Maar de aalscholver kijkt recht in de camera en lijkt te zeggen, wat mot je fotograafje.

En verdwijnt dan onder water om op een totaal onverwachte plek weer boven te komen. Uiteraard zonder vis. Om de hoek van de rietkraag komt een mooi grote zilverreiger aangevlogen. Die ik probeer vast te leggen tijdens zijn landings actie.

Dan horen Cor en ik een waterral naast de hut in het riet. En we zien hem ook dus snel klikker de klik. Maar helaas krijg ik de waterral er net niet voldoende op tussen al het riet. En dan komt onze blauwe flits weer langs en gaat eerst op een takje zitten ver van de hut. Maar dat duurt meestal niet heel lang en inderdaad nu vliegt hij voor de hut naar een van de takken. Hij komt erg dichtbij de hut zitten en dat betekend meestal twee dingen, of hij moet nodig poepen of er komt een braakbal maar soms ook beide. Maar dit keer is het een braakbal. Nu zelf snel even een mooie positie innemen en dan de camera laten ratelen.

En het staat er mooi op. Na dit moet er even gebadderd worden en krijgen we ook even te zien hoe de ijsvogel zich droogt. Eigen heel simpel net zoals wij dat doen met onze kleren even in de centrifuge. En probeer dat maar eens vast te leggen.

Zo de energie van mijn lichaam is weer voor een groot deel op dus pak ik de spullen en ga ik richting auto. Toch voordat ik in de auto stap even spieken bij de oeverloperhut je weet maar nooit. En daar scharrelen toch even twee waterpiepers op de slikplaten.

Wel ver weg maar toch weer leuk om te zien. De spullen heb ik inmiddels weer ingeladen in de auto en stap zelf ook in. Nu rij ik weer richting huis. Toch stop ik nog even bij de parkeerplaats bij het Natuurbelvingcentrum de Oostvaarders. Om daar hopelijk iets op te vangen van de edelherten of de konikpaarden. Ik ga op het fransverapad en speur de vlakte af maar helaas niks te vinden. Of toch hmm. Het lijkt op een gans maar kan hem van ver niet goed plaatsen. Ik besluit om een stukje verder te gaan. Om de gans wat beter te kunnen zien. Ver op de vlakte tegen de spoordijk zie ik wat lopen. Nou dat is duidelijk, dat zijn geen edelherten of konikpaarden.

 

Dus pak ik de telefoon en bel ik met de boswachters. Een van de boswachters is snel ter plaatsen en spreekt de twee inheemse vogels aan.Gevolgd door het taxi busje van Staatsbosbeheer die de twee ontsnapte inheemse vogels netjes weer mee neemt en ze verder verzorgt tot dat ze weer aangesterkt zijn. En zij weer hun juiste weg kunnen vervolgen. Je maakt wat mee als boswachter en fotograaf. Tja en wat de gans nou voor een soort was. Die vloog weg toen de twee dames aan kwamen lopen. Na wat overleg met mensen uit de groep is het een nijlgans van dit jaar dus een jong beestje.

Het is dan voor mij ook tijd om de spullen te pakken en lekker naar huis te gaan. Bedankt weer voor het plaatjes kijken en lezen. Graag tot een volgende keer.

Groetjes, Casper(leven-met)

There is no gallery selected or the gallery was deleted.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *