Oostvaardersplassen en de vrijwilliger

Maximumtemperatuur:  -1  °C.
Minimumtemperatuur:  -4  °C.

11-02-2017

Zaterdag middag  na dat het gestopt is met sneeuwen ga ik met mijn drie meiden even lekker met de auto op stap. Eerst rijden we even naar het Oostvaardersveld in de hoop dat de konikpaarden er staan. Eerst maken we nog even een tussen stop bij de grote Praambult. Daar staan de edelherten weer in groepjes en zijn dus mooi vast te leggen.

Het is nog wel steeds erg koud en grauw. Hoop dat dit de aankomende dagen wel weer wat gaat veranderen. Zodat de foto’s weer wat meer kleur krijgen. We stappen weer in en rijden naar het Oostvaardersveld. Helaas staan de konikpaarden te ver achterin het Oostvaardersveld. We besluiten om even bij de slangen tong te gaan kijken in het Hollandse-Hout. We parkeren op de knardijk en lopen dan naar beneden.

Ik laat even zien waar de slangen tong ligt en hierna gaan we dan lekker weer in de auto. We gaan nog even lekker kijken bij het natuurbelevingcentrum de Oostvaarders. Dus spullen in de auto de drie meiden ook weer mee en hop op naar Almere. We rijden de parkeerplaats op en lopen nar het natuurbelevingcentrum de Oostvaarders. De konikpaarden staan toevallig aan de kant van Almere. We gaan gelijk naar de eerste verdieping en de hulp-boswachter gaat gelijk naar de verrekijkers.

Ook de vrijwilligers van Staatsbosbeheer zijn weer aanwezig en vertellen op een zeer leuke wijze de ins en outs van de Oostvaardersplassen. Ook de drie meiden krijgen uitleg van Gert Jan (vrijwilliger Staatsbosbeheer) over de stangen van de edelherten. En de hulp-boswachter gaat ook nog even naast het levens grote edelhert staan, die op de muur getekend is. En dan zijn de edelherten toch echt wel heel groot. En zo worden de meiden even geïnformeerd over de Oostvaardersplassen en zijn bewoners. Ik geef even mijn visite kaartje af en we praten nog even verder. Nadat de hulp-boswachter toch wat onrustig wordt zeggen we elkaar gedag. En wensen wij de vrijwilligers een fijn weekend toe. Wat een enthousiaste vrijwilligers zijn het toch, hopelijk weet Staatsbosbeheer ook dat je dit soort mensen moet koesteren.

We vervolgen onze weg naar de auto en dan naar huis. Een leuk kort rondje vandaag en toch nog wat kunnen zien. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper ( Leven-Met )