Lepelaarplassen en de bruine kiekendief

Maximumtemperatuur:     9  °C.
Minimumtemperatuur:      1  °C.

29-03-2018

Lepelaarplassen en de bruine kiekendief:

Donderdag ochtend wordt het een rondje Lepelaarplassen. Nee niet weer, echt wel. Wat gaan we zien vandaag wie het weet mag het zeggen. Zo de auto en fiets staan klaar. Nu even de camera spullen pakken en dan ben ik klaar. Klaar voor vertrek en via de Oostvaardersdijk naar de bestemming, het bezoekers centrum De Trekvogel. Hier parkeer ik de auto. En pak ik de fiets. Als eerste naar de Lepelaarhut. Bij de lepelaarhut is een blauwereiger verstopt achter het riet en hoopt dat ik hem niet ziet. Maar ik heb hem allang door met die lange tak onder zijn snor.

Zo en dan springt hij op en vliegt hij weer naar zijn nest. Er is weer van alles rond de hut. Er is alleen een blauwe reiger die in de boom zich zelf zit te rijgen. Daar is natuurlijk niks mis mee maar volgens mij heeft hij zijn dag niet. Steeds zit hij maar te roepen. Op het filmpje wat ik maakte met de twee futen hoor je hem duidelijk weer op de achtergrond roepen. Zo maak ik nog even wat filmpjes en foto’s en vertrek ik zo richting de Nattegraslanden.

De spullen zijn gepakt en op naar het lepelaarpad. Daar kom ik Huub nog even tegen en die gaat zich mengen in het futen leven. Om zo hopelijk een admiraaltje weg te geven. Ik fiets eerst nog even door naar achter om bij de Nattegraslanden te kijken. En op het lepelaarpad waar ik fiets zie ik hoog in de lucht al een kiekendief.

Hij wordt belaagd door de raaf die die van zich afslaat. De kiekendief is niet onder de indruk en vliegt gewoon zijn stuk. Hoger en hoger vliegt hij steeds verder weg, en ben ik hem dan ook kwijt dikke pech. Nu snel weer op de fiets en richting het eerste uitkijkpunt misschien zie ik iets. Daar aangekomen hoor ik de kiekendief boven me schreeuwen. Nu pak ik het toestel en maak ik de foto’s die stromen dus zo in de geheugenkaart. Ik loop naar boven naar het scherm en kijk door de gleuven over de vlakte. En wat zie ik daar, daar in de verte iets bruin. Pot jan pomp het is een vliegende roerdomp.

Ver over de vlakte en tussen het riet verstopt hij zich weer achter het riet. Zodat niemand hem meer ziet. Ook hier vliegen de ganzen op en neer. Mijn oog valt op de bruine kiekendief die ver over het rietvlak schiet. Ineens staat daar een boom en gaat zij zitten op haar troon. Niets vermoedend komt daar de andere bruine kiekendief aan. En bestijgt hij zijn zetel.

Wellicht zien we over niet al te lange tijd deze koning en koningin met hun kroost in de lepelaarkring. Na deze daad zijn zij weer het schrikdraad in het veld. En moet een iedereen uitkijken voor zijn geld. Door al het gerinkel van het geld schrikken de grauweganzen geheid. En vliegen ze rakelings langs het blijft toch een mooie gans.

Aili de aalscholver is ook op zijn hoeden en vertrekt van uit een van de poelen. En dat doet hij samen met de wilde eend. Dan vliegt daar ineens de bruine kiek boven het riet. Niets vermoedend komt hij dichterbij. En ploft hij in het riet heel dichtbij.

Hij heeft me gezien en weet wij hij moet doen misschien. Kijkend kijkt hij me aan en dan vliegt hij weer op om weg te gaan. Een kleine dodaars komt aangezwommen en lijkt zich om niks te bekommeren. Maar zwemt wel naar de plek waar net die bruine kiekendief was.

Gelukkig is er niks gebeurd en is de broek niet gescheurd. De kiekendief zijn wederhelft komt even pols hoogte nemen. Maar bij het zien van mij neemt ze gelijk ook de benen.

De ganzen vliegen af en aan vanuit de aanliggend sloten. Ze vliegen links recht en van onder tot boven. Waar ze soms rakelings langs me heen vlogen. Wat een geweld hier bij Het Flevolandschap. Dan komt die bruine kiekendief toch weer poolshoogte nemen. En strekt dan even zijn benen. Om dan weer op te stijgen met in zijn klauw, een mooie tak. Een tak die hij gebruikt om te bouwen. Dat is waar wij van houden. Misschien zien we over niet al te lange tijd. Wel die kleine kiekendief die het hier hopelijk wel ziet zitten niet. Een aalscholver doet het even voor. Een bek vol riet en hij snelt zich naar zijn griet.

En dan is daar iemand die daar niet hoort . En die de heleboel verstoord. Niet is minder waar maar die man is de sigaar. Nu op de foto en verstuurd. Hopelijk komt hij hier niet meer in de buurt. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Dus doe er je ding mee.

Ik pak mijn spullen en ga er weer van tussen. Op de fiets via het lepelaarpad. Kom ik in de buurt van het futen gat. Ook ik wil nog even kijken. En voeg mij bij de oude eiken. De inmiddels verkleumde mensen hebben nog maar een aantal wensen, koffie en gebak. Ik blijf nog even achter ben tenslotte net pas aangekomen. Het is verder stil en weinig actie. Zal ik dan toch ook maar gaan naar dat gebakkie. Nee ik blijf nog even er komt wat meer leven. De futen knikken even en laten zien dat ze om me geven.

Ze geven hier en daar en kleine show. Ze racen achter elkaar aan zodat er een vliegt naar de maan. Dan loop ik weer om, en weet ze zijn niet dom. Ik start de fiets maar zie dan toch nog iets. Ik neem plaats op de brug, en zie het heel vlug. Ze doen het nog een keer. Het is niet te geloven maar ook hier zullen we er aan moeten geloven.

Over enkele weken zullen we het beleven. Veilig bij pa of mama achter op, zijn het kleine fuutjes in een notendop. Er wordt na dit shot nog even flink gehopt. En hier en daar wordt een bom gedropt. Het vuur slaat bij sommige in de pan, en dan is het pakken wat je pakken kan. Maar aan alles komt een eind. En zo zijn deze futen voor elkaar bestemd. En zo stap ik weer op de fiets maar vergeet ik niet iets. Natuurlijk die mooie kuifeend vergeet ik niet.

Zo zet ik hem nog even op de foto. En als ik dan boven ben op de oostvaardersdijk. Dan zie ik piraten in de wijk. Een piraten schip op het markermeer en nee dat zie ik niet verkeerd. Het piratenschip is erg ver weg en dat is nou even pech. Maar met de telelens in de hand schiet ik dit piraten schip naar een heel modern land.

En dan ook nog even het vrachtschip uit de sluis en dan hou ik op met dit gespuis. Dank weer voor het lezen en kijken. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper (leven-met)