Lepelaarhut wat een ochtend

Maximumtemperatuur:     21  °C.
Minimumtemperatuur:      07  °C.

05-10-2018

Lepelaarhut wat een ochtend:

Vrijdag ochtend pak ik de auto en neem ik de elektrische fiets mee. Ik ga naar de Lepelaarplassen en ga me daar hopelijk vermaken. Inmiddels de auto geparkeerd nu even de fiets er afhalen. Dan via het trekvogelpad onderweg naar de hut. Aangekomen heb ik de hut helemaal alleen. En dat is soms best even lekker. Even ongestoord heen en weer banjeren en alles goed bekijken. Aan de rechterzijde van de hut zijn een paar eendjes hun hapjes aan het zoeken.

dus die zet ik maar even op de foto. Op het eerste eiland zitten weer genoeg aalscholvers hun verenkleed te drogen en te wassen. En net voorbij het eerste eiland zit het vol met eenden. Wat ik zo kan zien voornamelijk tafel eenden. Verder lijkt het rustig te gaan worden. Ik zie een meeuw steeds langs vliegen en duiken naar het water. Maar vlak boven het water scheert hij net als een zwaluw over de oppervlakte van het water heen. En vist hij vliegjes en insecten uit het water. Niet veel later komt Reinier in de hut en verteld mij dat het geen meeuw is maar een zwarte stern.

Nou dan heb ik weer wat geleerd vandaag. Ook dit zijn acrobaten niet normaal en vliegens vlug. Ik probeer ze dan ook vast te leggen maar dat lukt niet altijd. Het groepje eenden of wel wintertalingen vertrekt uit de rietkraag en komen wat in het zonlicht. Dus even snel nog een paar plaatje maken.

De blauwereiger komt ook nog even langs dus die ontbreekt ook niet op de geheugenkaart. Ik hoor ook steeds een hoog getjilp dat moeten staartmeesjes zijn en voorzichtig sluip ik naar de ander kant van de hut. Om in een boompje te kijken die naast de hut staat. En ja hoor staartmeesjes.

Helaas wel op een donkere plek en dan ook tegen het zonlicht in fotograferen. Tja meestal geen goede combi. Maar ook de pimpelmees wil graag even op de foto dus dat doen ik dan ook maar. Na de pimpelmees is het weer even proberen de zwarte stern vast te leggen en nu lukt het weer wat beter. En dan is ineens de ijsvogel daar. Jammer genoeg niet heel dichtbij de hut maar blijft altijd weer een verrassing als de ijsvogel komt buurten.

De ijsvogel vangt ook nog even een heerlijk visje die hij zo naar binnen laat glijden. En zo snel als de ijsvogel kwam is de ijsvogel ook weer weg. Inmiddels is ook Hans binnen gekomen in de hut en zijn we met zijn drieën de zwarte stern aan het vast leggen. Hans roept ineens jongens zeearend en we kijken op. Ja daar komt de deur aangevlogen. He roep ik het zijn er twee. En ik zie niet dubbel, met mijn nieuwe bril zie ik het super scherp er zijn er echt twee. Ooh dit wordt spannend hoop ik natuurlijk. Een van de zeearenden land in het topje van de dode boom aan de overkant. En de overkant is ongeveer 600 meter bij ons vandaan.

De andere zeearend komt ook aangevlogen. En land naast de andere zeearend. Zelf het gebrul wat ze doen als ze naast elkaar zitten is goed te horen in de hut. Ongelofelijk gewoon. Je raad het al de camera’s staan niet stil en het ene na het andere plaatje verdwijnt op de geheugenkaart.

Wat een prachtig schouw spel krijgen we te zien. Nu maar hopen dat als ze weg vliegen natuurlijk richting de hut komen. Er liggen namelijk genoeg hapjes in het water (eenden). Dan vliegt een van de zeearenden weg en lijkt onze kant op te komen hmm dat wordt knallen zo.

En ook de andere zeearend springt uit de boom en vliegt. Als je net denkt ja nog een klein stukje dichterbij buigen ze ineens af en maken ze snelheid om via de thermiek hoogte te winnen. Maar de camera van mij gaat gewoon door hoor. Er zullen vast wel een paar mooie plaatjes tussen zitten.

Uiteindelijk verdwijnen de zeearenden achter de bomen en vliegen ze naar de oostvaardersplassen. Na al dit geweld nog even afkoelen met de zwarte stern en dan pak ik mijn spullen weer in. Tijd voor wat eten en de middag medicatie. En dan is het wel weer gedaan met de lichamelijke energie. Dus op de fiets het laatste stukje en dan de fiets op de auto en lekker naar huis. Bedankt voor het kijken en lezen. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper (leven-met)