Edelherten show Oostvaardersplassen

Maximumtemperatuur:     8  °C.
Minimumtemperatuur:      2  °C.

24-01-2018

Edelherten show Oostvaardersplassen:

Woensdag ochtend ben ik al weer vroeg in het Oostvaardersplassen gebied. Ook vandaag zitten de hekken nog dicht zodat Staatsbosbeheer zijn ronde kan doen en het vroeg reactief beheer kan uitvoeren. Zie ook het blog over de winteropenstelling van het Oostvaardersbos via het boswachter blog. Ik ga weer via het laantje lopen naar het Natuurbeleving centrum de Oostvaarders. En ga dan op het hoekje van het Frans-Vera pad staan om te kijken wat mij daar om de oren komt vliegen. Maar ik ben nog even op het laantje aangezien ik wordt opgehouden door een edelhert.

Tja en die moet ik toch even vast leggen. Nu het laatste stukje en dan rust ik weer even uit bij het Frans-Vera pad. Ik heb de fiets weer neer gezet en loop naar mijn staan plaats. Het lijkt een rustige dag te worden op de vlakte. Maar een paar grauwe ganzen komen even een actie momentje brengen.

Ook zijn er duizenden spreeuwen die langs komen vliegen het wordt gewoon donker. Nou is het al niet heel licht buiten maar dit blijft heel indrukwekkend om te zien. Verder is er rust heel veel rust. Er komt een meneer aangelopen die ik de afgelopen dagen vaker ben tegen gekomen en we maken even een kort praatje. Na verloop van tijd gaat meneer weer verder richting het Frans-Vera uitkijkpunt. Ik blijf nog even hier om een paar grauwe ganzen op de foto te zetten.

Na een paar minuutjes loop ook ik weer verder en pak de fiets. Ik fiets nu naar het Frans-Vera uitkijkpunt om daar nog even te kijken. En bij het aankomen rijden bij het uitkijkpunt, lopen nog net vier edelherten onder langs. Waarvan ik de laatste bewogen op de foto heb gezet.

Ik zet snel de fiets weg en loop naar boven in de veronderstelling dat ik vier edelherten ga zien. Maar wat schept mijn verbazing het waren de laatste vier van een hele grote groep edelherten. En u begrijpt het al de geheugenkaart heeft het moeilijk om al die edelherten in dat kaartje te stampen.

Maar uiteindelijk lukt dat wel en is het kaartje aardig gevuld. Ik sta vol verwondering te kijken en ben zo blij als een kind sst niet verder vertellen hoor. De edelherten lopen via het Frans-Vera pad verder. Maar dan staan ze even stil en slaan ze links af de landtong op. Zo denk ik bij mezelf ik ga hier niet weg aangezien ze maar twee kanten op kunnen. Dat is door het water naar de overkant, of terug lopen en via het Frans-Vera pad en door het bos om zo weer op de Oostvaardersplassen vlakte te komen. Een van de hindes kijkt nog even achterom om te kijken of ik nog ben blijven staan.

Ik ben nog steeds op mijn plekje hoor heb me nog geen centimeter verplaatst. Dan gaan ze toch verder het riet in en het gebeurt. Het eerste edelhert gaat te water.

En de rest volgt uiteraard van zelf. En ook nu heeft de geheugenkaart het zwaar om al die edelherten op en in het kaartje te krijgen, en ten tweede zit er nu ook nog eens water in al die vachten van de edelherten.

Wat een schouwspel zeer indrukwekkend. Dan bereiken ze de overkant en klimmen de eerste edelherten al weer uit het water. Maar ook een heleboel edelherten die er niet meer uitkomen. Althans dat is even het schrik momentje van mij.

De groep die het niet lukt zwemt wat verder naar een iets lager deel of ondieper deel van de sloot en klimmen er als nog uit. Jeetje kreeg het al even benauwd dat ik de boswachter moest gaan bellen met de mededeling dat ik hier 15 of meer verzopen edelherten had. Maar gelukkig, dat is niet het geval ze spetteren allemaal heerlijk in het water en op de kant.

Na verloop van tijd gaan ook de laatste twee uit het water en zijn ze allemaal op de kant. Even lekker uitschudden en dan kijkt het laatste edelhert mij nog even aan voordat ze verder vertrekken. En lopen ze met zijn allen verder het Oostvaardersplassen gebied in.

Wat was dit weer een spektakel niet normaal. Zo, ik heb het toch ook wel een beetje koud gekregen en het is mooi geweest voor vandaag. Ik pak de fiets en fiets naar huis. Voor dat ik naar de fietsbrug ga nog even bij de bomenlaan kijken. Bij de bomenlaan is het rustig. Aan de andere kant staan wel een paar edelherten. Een groot edelhert denkt dat hij een hond is geworden en wil mij een stok komen brengen, ik zeg doe maar even niet.

En zo is het einde van deze dag ook weer aangebroken voor mij dan althans. Ik fiets het laatste stukje naar huis. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper (leven-met)