Zeearend & Triatleetbaas

Maximumtemperatuur:     16  °C.
Minimumtemperatuur:      03  °C.

 9-10-2022

Zeearend & Triatleetbaas

Ik heb de afgelopen nachten echt heel slecht geslapen. Het redden van het konikpaard heeft er lichamelijk even goed in gehakt. Zo ook deze morgen was ik al weer heel vroeg wakker van de pijn. Dus ben ik er maar weer uit bed gegaan. Eerst maar even koffie en wat te eten. En dan beslis ik wel wat ik ga doen. Ondanks de hevige pijn besluit ik toch om naar buiten te gaan en mij meest favoriete bezigheid te gaan doen foto’s maken.

Mezelf even afsluiten en zo met iets anders bezig te zijn dan pijn. Zo nu lekker onderweg, en wat een prachtige luchten zijn er aan het ontstaan met de opkomende zon. Ik stop dan ook even en maak wat mooie plaatjes van het echte Flevolandse landschap.

De windmolens zijn in grote getalen aanwezig in Flevoland. Zo van deze plaatjes wordt ik wel weer een beetje vrolijk. Nu weer verder en ik rijd inmiddels door het Oostvaardersveld op de praamweg. En tot mijn verbazing zie ik de eerste auto al weer staan en de eerste persoon al weer in het veld lopen. Tja en het is nog geen tijd om in het veld te mogen zijn. Even verder parkeer ik de auto, en zie ook daar dat er nog een auto staat. Die is dus ook al veel te vroeg in het veld of zelfs al in de hut. Tja bordjes lezen is en blijft moeilijk, ook het fatsoen opbrengen om de regels te respecteren is vaak ver te zoeken. Maar goed ik wacht nog even tot het tijdstip is aangebroken dat je wel het veld in mag en dat is na zonsopkomst.

Zo spullen gepakt en nu richting de krakeend hut. Bij het hek kijk ik even goed of er geen vechtende konikpaarden zijn. En kijk ik even of er geen konikpaard een modderbad aan het nemen is. Pff gelukkig die zijn er niet dat is goed nieuws. Aangekomen in de hut zijn er inderdaad twee mensen. Een van de twee had ik al zien lopen in het veld en de ander die zat al eventjes in de hut, na wat vragen gesteld te hebben. Tevens maar gevraagd of ze in het vervolg het fatsoen kunnen opbrengen om de geldende regels te respecteren. Tja en dan komen de maar’s en waarom’s het was maar een paar minuten etc etc. Ook de bekeuring zou hij wel voor lief nemen. Verder wilde ze niet zo veel meer zeggen. Ben er eigenlijk ook wel klaar mee met dit soort volk. Ik had toch al zoveel last van de pijn. Dus ga ik lekker verder met het fotograferen in de hut. En proberen een beetje te genieten. Natuurlijk gaat dat goed komen als de eerste zeearend weer aan komt vliegen. De zeearend duikt in de boom op het aalscholver eiland.

Daar gaat hij op een tak zitten. Maar wat zie ik, er zit ook al een zeearend in de boom. Nu zijn het er ineens twee. Nog leuker natuurlijk. Aan de overkant komt nog de vos voorbij gelopen maar die is al weer snel verdwenen.

De zeearenden blijven wel even in de boom zitten. Maar een van de zeearenden gaat toch wat dichter in de buurt van de ander. Aangezien die een lekker hapje aan het eten is. En je weet maar nooit of je iets krijgt natuurlijk.

Op het eilandje of liever gezegd naast het eilandje zit een wintertaling zich een beetje te poetsen.

Dan komt een van de zeearenden even een verkenning ‘s vlucht maken. Om te kijken waar nog lekker hapjes liggen denk ik. ( zoals je ziet een gezenderde zeearend WN22 uit zuid-veluwe)

Om vervolgens weer richting de boom te vliegen en daar weer plaats te nemen. En ja ze hebben meer geduld als wij hoor. Dan komt zeearend nummer drie aangevlogen en vliegt ook richting de boom. Waar hij een van de zeearenden verjaagd en hij zelf op de tak gaat zitten.

De gevlogen zeearend maakt even een rondje rond het eiland en gaat dan maar naar het eiland wat er voor ligt. Wand van vliegen krijg je toch wel trek. Van één van zijn achter gebleven kadaver gaat hij lekker wat hapjes nemen. Zo te zien is zit er niet heel veel lekker meer aan het bod maar goed gelukkig hoef ik het niet te eten.

Van eten krijg je natuurlijk dorst, dus wordt er ook nog even stevig op gedronken. Om alles even goed door te spoelen zal ik maar zeggen.

Een mooi jonge knobbelzwaan zit in het eerste zon licht een beetje te poetsen en te genieten.

Een mooie aalscholver komt even buurten en maakt gebruik van de Oostvaardersveld startbaan. Zo te zien is de aalscholver goed beladen hij is lekker dik.

De bruine kiekendief speurt het water af om te kijken of zij nog wat lekkers mee kan pikken. De jonge aalscholvers zitten op het eiland in de hoop dat een van de ouders weer met een hapje komt aan zetten. En gelukkig komt een van de ouders aangevlogen hmmm denken de jongen. In welke la van de koelkast heb je het neer gelegd mama ik kan het niet vinden.

De kievieten zijn ook weer geland en zijn zich tussen alle andere vogels lekker aan het badderen. En gezellig aan de ander kant van de hut komen de konikpaarden even langs.

Dan vliegt weer een van de zeearenden om het aalscholvereiland. Naast het aalscholvereiland probeert de zeearend een wintertaling te pakken. Dat lukt niet helemaal.

Maar de wintertaling heeft het niet overleefd. En wordt later alsnog uit het water gevist. En vliegt de zeearend er mee naar de boom. Waar hij de wintertaling van zijn jasje ontdoet en vervolgens op peuzelt. Het eiland voor de hut wordt weer voller en voller. De kinderopvang het Oostvaardersveld, draait overuren. Alle jonge aalscholvers zitten lekker op elkaar gepakt. En als dan de ouder terug komt van het vissen. Wordt papa of mama aalscholver zowat verzopen om het eten wat ze in hun krop  hebben zitten er uit te halen.

Niet normaal hoe dat gaat je wordt bijna zelf misselijk. Dan komt de gezenderde zeearend weer in actie en vliegt richting de hut.

En zo vliegen de mooie zeearend plaatjes weer op de geheugenkaart. Vlak voor de hut buigt de zeearend af, en vliegt naar de overkant. Om daar te gaan landen. En zo vliegt de zeearend langs een mooi gekleurde struik / boom met geel en rode bladeren. Ik kan op dat moment net mooi afdrukken.

en zo heb ik een hele mooie herfst achter grond. Met de zeearend als hoofdrolspeler natuurlijk. Zo land de zeearend aan de andere kant van de hut met in zijn kielzog de kraai.

De zeearend probeert nog wat van het zonnetje te genieten, maar het wordt te druk. Net buiten het beeld komen de konikpaarden aangelopen. Dan weet je het wel. De zeearend hopt snel naar zijn prooi die hij klaar heeft liggen in het water. Die hij ook eigenlijk wel gelijk wil op eten.

Maar de konikpaarden! Ja die konikpaarden komen toch steeds dichterbij en lopen op hem af. Ik hou de camera gereed wand ik weet die blijft niet zitten. En dat gebeurt ook. De zeearend vliegt op met in zijn klauwen de prooi.

En zo kan ik weer een hele mooie serie maken. Onderweg vraagt de zeearend nog wel aan de eend of alles goed gaat.

U begrijpt het al, de eend geeft uiteraard geen antwoord. De konikpaarden zijn inmiddels ook verder gelopen en rollen er op los.

Het is even wat rustiger en een paar mooie pijlstaarteenden komen langs de hut zwemmen.

En kan ik even een broodje eten. Maar niet te lang hoor, daar komt de volgende verrassing ‘s aanval van de zeearend. Die even een snoekduik neemt en zo weer even een eendje uit het water slaat een mee neemt naar het eiland waar hij het gaat op eten.

Vandaag wordt ook de oostvaarders run gehouden. Een onderdeel van de 3D triatlon Flevoland. Maar daar doe ik niet aan mee hoor dat is voor mij niet te doen. De route gaat ook voor een deel achter de krakeend hut langs aangezien ik vanmorgen de pijltjes al had zien staan. Maar goed ik heb inmiddels mijn eigen triatlon er ook opzitten en ga rustig aan de spullen op ruimen. Nog wat laatste foto’s van de slobeend.

En het laatste voerrondje van de jonge aalscholvers.

Met als afsluiting nog een keer de pijlstaart eenden. Zo spullen gepakt en op naar huis. Bij het hek aangekomen zie ik een triatleet aankomen. Ik zie wel dat het een heel jong exemplaar is. Ik vraag of alles goed gaat en hij zegt alles is goed. Ik loop verder maar mijn gevoel zegt iets anders dus blijf ik staan. De jonge triatleet loopt langs mij en ik vraag nogmaals of alles goed gaat. Ja alles gaat goed geeft de jonge triatleet aan. Ik vertrouw het nog steeds niet en heb zijn borst nummer in middels in mijn hoofd zitten. Ik loop rustig achter de jonge triatleet aan. En bij de brug vraag ik nogmaals of het goed gaat. Hij antwoordt eerst ja maar zie dat het niet zo is. Door mijn doorvragen geeft hij toch aan dat het niet gaat. Hij is de weg kwijt en ook zijn mede triatleten is hij uit het oog verloren. Ik haal hem op en samen staan we bij de brug en praat ik met hem. Ik ga gelijk bellen voor je, zeg ik. Blijf maar bij me alles komt goed. Inmiddels heb ik iemand aan de telefoon en leg uit dat ik een jonge triatleet heb gevonden die helemaal alleen is. Ik geef zijn borst nummer door en tevens mijn naam. Ik geef ook aan waar ik hem al ben tegen gekomen. En dat ik hem kom brengen met de auto naar het startpunt van de wedstrijd. Ik geef nogmaals ook door dat de boswachters mij kennen en dat ze het gelijk kunnen door geven dat ik er aan kom. En dat is bij het bezoekers centrum aan de Kitsweg. Dus we lopen samen richting mijn auto en hij is opgelucht. Hij begint inmiddels een beetje te huilen en ik troost deze grote baas.

Deze jonge triatleet is wel een baas hoor. Helemaal in zijn eentje en toch maar de pijltjes blijven volgen van de grote mensen route. En maar door te blijven lopen petje af. Samen rijden we naar de Kitsweg en daar wordt de jonge triatleet herenigt met zijn ouders en zus. En de rest van de triatleten familie. Inmiddels was er een grote zoek actie naar deze jonge triatleet op gang gezet. Maar die konden ze dus nu snel afblazen aangezien ik hem weer thuis heb gebracht.

Ook ik wordt aan alle kanten bedankt en ook door de ouders van de jonge triatleet. Wand deze jonge triatleet die ik omdoop tot triatleetbaas deed mee aan de Oostvaarders kidsrun van 1000 meter of wel 1 kilometer. Maar liep er vervolgens bijna 10000 meter of wel bijna 10 kilometer. Nou gelukkig eind goed al goed. De familie is verder opgevangen door de boswachters van Staatsbosbeheer, en de organisator van de triatlon. Ze kregen allemaal wat lekkers te drinken om bij te komen van de schrik. Nogmaals werd ik heel hartelijk bedankt en gaf ik aan dat het goed was. ik heb de ouders van de jonge triatleet nog even gedag gezegd en de triatleetbaas nog even een handje gegeven. Verder waren zij in goed handen nu bij de boswachter van Staatsbosbeheer. En toen heb ik mijn eigen triatlon afgerond, en ben ik lekker naar huis gegaan. Met een heerlijk positief gevoel ondanks de pijn die er vandaag was. Bedankt voor het lezen en kijken naar dit mooie verhaal de zeearend & triatleetbaas. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes Casper (leven-Met)