Oostvaardersveld en de wind

Maximumtemperatuur:   14  °C.
Minimumtemperatuur:     3 °C.

14-03-2017

Dinsdagmiddag wordt een middag Oostvaardersveld. Nadat we een hapje gegeten hebben en de hulp-boswachter weer naar school is vertrek ik met de auto. Via de trekweg en de praamweg stop ik eerst even bij de grote Praambult. Hier staan een paar heckrunderen konikpaarden en edelherten.

Hierna stap ik weer in en rijd ik verder de praamweg op. De konikpaarden staan redelijk dichtbij en neem ik het besluit om even bij deze kanjers te gaan kijken. Ik kijk even goed waar ze staan en besluit om het Oostvaardersveld binnen te gaan via de knardijk. Zo is het de kortste route naar de konikpaarden. Ik parkeer de auto op de knardijk en loop naar beneden. Maar wat een wind staat er zeg! En via de brug over het water loop ik het Oostvaardersveld in. Ik loop rustig naar het hek en houd de konikpaarden goed in de gaten. Hun manen wapperen alle kanten op, en ja hoor wat ik al dacht gebeurt. Ze gaan nu voor het hek staan en ik wordt langzaam ingesloten door de konikpaarden.

Tja waar ga ik nu naartoe links recht voor achter staan allemaal konikpaarden. En inmiddels zit er al weer een in mijn nek te hijgen. Ik doe maar een paar stappen naar voren en er ontstaat een beetje ruimte zodat ik op de heuvel kan staan. En hierdoor heb ik nu goed overzicht over de konikpaarden. En zo kan ik heel wat foto’s maken. Maar mijn doorgang/uitgang blijft bezet.

Ik besluit dan maar om even via de zijuitgang te gaan. Hiervoor moet ik even een stukje door het veld aangezien ze alle paden bezet houden die rakkers. Ik loop nu weer lekker naar de auto en ik moet eerst even opwarmen. Na dat ik weer een beetje op temperatuur ben rij ik met de auto nog even de knardijk op. Richting de Oostvaardersdijk. Halverwege stop ik even en kijk ik naar de aalscholverkolonie.

En ja daar zitten toch twee zeearenden. Camera er bij en even proberen wat foto’s te maken. Het is wel weer heel ver weg maar proberen doe ik het. Het worden uiteindelijk toch mooie plaatjes en niet te vergeten de zeearenden zitten op bijna een kilometer afstand. Na dit zeearend spektakel ga ik lekker naar huis. Ik stop nog even bij de grote praambult waar ik J-P en Marjan van natuurwaarnemers Flevoland nog even gedag zeg. Inmiddels is de hulp-boswachter door mijn lieftallige vrouw van school gehaald en rij ik dus lekker door naar huis. Hier word ik weer met liefde ontvangen door mijn kanjers. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper ( Leven-Met )