Zeearend bij de krakeendhut

Maximumtemperatuur:     24  °C.
Minimumtemperatuur:      12  °C.

 19-08-2022

Zeearend bij de krakeendhut:

Vandaag besluit ik om richting de krakeendhut te gaan, aangezien ik daar al een poosje niet meer geweest ben. Het is lekker weer dus ik doe het op mijn gemak. Ik parkeer de auto op de knardijk, en kan zo via de kortste weg naar de krakeendhut toe. Dan zie ik ook nog een spitsmuisje liggen tussen het hoge gras. Vol met dauw druppels gaat deze spitsmuis naar zijn laatste rustplaats.

Het is heiig aan het worden en de zon verdwijnt achter de wolkjes. Niet de beste omstandig heden om foto’s te maken. Maar dat mag de pret niet drukken, Inmiddels aangekomen in de krakeendhut en ik ben helemaal alleen. Ik kijk naar buiten en wauw de zeearend zit op een eilandje.

Snel even wat foto’s maken voor dat de zeearend is weg gevlogen. Na een aantal foto’s gemaakt te hebben gooi ik mijn rugtas af en ja daar gaat de zeearend. Hij vliegt naar het grote eiland.  wat naast het aalscholvers bos ligt.

Ook hier blijft hij niet lang zitten en binnen een minuut vliegt de zeearend dan ook weer weg. Gelukkig draait de zeearend mijn kant op en vliegt de zeearend weer richting de krakeendhut. En zo heb ik even de kans om hem heel mooi vast te leggen. Eerst langs het aalscholverbos en dan richting de krakeend hut. Om dan met een grote bocht weer om te keren.

Een soort flybay zullen we maar zeggen. En zo scheert de zeearend nog een keer langs. Wauw wat een machtig grote vogel is dit toch!

En ondanks de nevel die er is, komen er gelukkig net wat zonnen stralen door de wolken heen die de zeearend weer net even voldoende licht geven. Zo vliegen de foto’s dus op de geheugenkaart en is de zeearend weer zo uit het beeld verdwenen. Wat een super mooi en gaaf moment was dit weer, niet normaal. Niet veel later is de rust buiten weer terug gekeerd. En zit de zeearend ergens in de boom op het aalscholvereiland. Inmiddels komt er een grote groep vogelaars binnen die onder begeleiding, een excursie aan het doen zijn. Uiteraard vragen ze wat ik gezien heb en ik laat ze de beelden zien. Ze staan te popelen om de zeearend zelf te zien. Ik geef aan waar de zeearend ongeveer zit en niet veel later zien ook zij de zeearend.

De zeearend heeft vermoedelijk achter het eiland nog net even een eendje geslagen. En daar vliegt de zeearend mee naar de overkant om daar het eendje op te peuzelen. Helaas liggen er naast de hut op het eiland een aantal dode vogels. Ik vermoed de vogelgriep.

Hopelijk laat de zeearend de zieken beesten liggen anders is de zeearend vermoedelijk ook het haasje. Ook een paartje nijlgans komt regelmatig naar het eilandje vliegen en lopen dan naar een van hun zieke jongen toe, die zo te zien niet lang meer te leven heeft.

Geen fijn gezicht maar zo is en gaat het in de natuur. Ik besluit om weer te gaan en ga terug naar de auto. Ik sluit mijn route af bij het julianapad en de zilverreigerhut. Daar zet ik nog even een paar kluten en de kieviet op de geheugenkaart.

En dan is de energie weer op voor vandaag en gaat het pijnlijke en vermoeide lijf in de stoel thuis zitten. Bedankt voor het lezen en kijken. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper (leven-met)