Waterral

Maximumtemperatuur:     19  °C.
Minimumtemperatuur:      03  °C.

 22-09-2022

Waterral:

Donderdag ochtend ik ben weer vroeg wakker dus dan ook maar vroeg op pad. Als dat gaat lukken. Ik kom buiten en poef wat is het koud zeg. Zo de botten en spieren beginnen gelijk te protesteren. Hmm dat is minder leuk. De stoel en stuur verwarming gelijk aan in de auto en het gaat snel iets beter. Zo aangekomen op de locatie en auto geparkeerd. Nu het laatste stuk nog. Onderweg maak ik al wat foto’s van de mist die hier en daar nog aanwezig is.

Maar wat een pijn heb ik inmiddels al, ik weet niet eens of ik de hut wel haal. Ik moet me zelf echt op peppen om het laatste stuk te doen.

En door veel te rusten onderweg is het gelukt. En ben ik eindelijk bij de hut. Ik heb zoveel last van deze koude ochtend niet normaal gewoon. Echt niet leuk. Maar ik kan me zelf inmiddels weer even ontspannen door alles af te doen, en er even bij te gaan zitten. En door de eerste foto’s te maken van twee KLM toestellen ben ik weer even met mijn gedachte bij iets anders dan pijn.

Gelukkig komt mede fotograaf en vriend Peter ook binnen en heb ik dus even wat meer afleiding om de pijn naar de achtergrond te drukken. We worden verrast door een sperwer die even komt buurten. Altijd leuk maar ze zijn super snel dus lastig vast te leggen.

Het is verder op dit moment redelijk rustig. Zijn er geen zeearenden dan? Tuurlijk maar die zitten te luieren en een beetje te klooien in de ver weg boom.

Uiteindelijk ga ik me maar bezig houden met het spiegeltje aan de wand wie is het mooiste van het land. Aangezien de boeren zwaluwen nog in grote getalen hier bij de hut aanwezig zijn.

En scheren de zwaluwen over het water en vragen zich dus af wie het mooiste van het land is. En dat probeer ik dan weer vast te leggen. Om daar natuurlijk duidelijkheid in te geven! Dan komt ineens in het riet voor de hut een mooi vogeltje zitten.

En die laat zich gelukkig van alle kanten fotograferen. Het is een mooie rietzanger, die dus ook meedoet aan wie is het mooiste van het land. We kunnen de rietzanger heel mooi vast leggen. De wedstrijd wie is het mooiste van het land wordt onderling al weer snel door vertelt. En inmiddels zijn er twee water snippen geland die zich eerst nog even een beetje oppoetsen voordat ze mee willen doen.

Niet veel later gaan ze er dan ook echt voor staan en worden ze vast gelegd door de fotograven. Dan komen de zeearenden eindelijk in actie en vliegen ze wel hoog maar toch onze kant op. Om boven het aalscholver eiland een beetje te gaan vechten.

Ook zij hebben van de wedstrijd gehoord en willen laten zien wie de mooiste is. Of is het wie het sterkst / slimste is. Er wordt dus even wat genokt daar boven en ze vliegen daarna maar verstandig uit elkaar. Waar er één nog even moet showen door langs de hut te komen vliegen. Het levert de zeearend geen extra punten op in ieder geval.

Dat hebben wij als vakjury even overlegd toch Peter. De groenpootruiter heeft het ook gehoord van de wedstrijd het zal niet de ijdeltuit.

Ik zie aan de andere kant van de hut nog een mooie slobeend dobberen of is het slobberen. Die zet ik dus even op de foto.

En ik roep gelijk waterral. In een flits zie ik twee waterrallen uit het riet komen. de ene duikt gelijk weer in het riet en de ander.

Ja die doet dus ook mee aan de wedstrijd spiegeltje aan de wand wie is het mooiste van het land. Ik ben de enige die het heeft kunnen vast leggen. Nogmaals sorry Peter. Zo na het geweld van de waterral is er even rust rust om snel even een broodje te scoren. Dan laat ook Ali aalscholver weten dat hij er is en ook graag mee wilt doen met de wedstrijd. En zo laat ook de aalscholver zich aan alle kanten vast leggen. Eerst langs zwemmend en zwoel kijkend.

Dan gaat hij op het eiland om zijn prachtige veren te laten zien.

Dan poetst en droogt hij zijn veren nog maar een keertje en komt dan nog even langs zwemmen. Dan laat de aalscholver ook nog even een slow motion zien van hoe hij opstijgt. Tja en dit alles natuurlijk voor de extra punten.

Dat pikt de zeearend niet en die komt even pols hoogte nemen. Maar dan vliegt ineens de sperwer voorbij.

Ook hij heeft het allemaal gehoord en laat even van zich zien en horen. Voor mij is inmiddels de koek op en alle energie is op en weg. Alle vogels hebben in mijn ogen gewonnen, er zijn geen verliesaars vandaag. behalve me zelf dan. Wou dat ik toch eens wat minder last had van het lichaam hier in dit koude kikker land maar het lijkt eerder erger te worden. Maar goed nu onderweg naar de auto. En Peter bedankt voor de gezelligheid. Vlak bij de auto zie ik nog een vogeltje zitten en dat blijkt zomaar de grauwe vliegenvanger te zijn.

Nou de wedstrijd was dus toch nog niet helemaal afgelopen. Bedankt weer voor het lezen en kijken naar de waterral. Graag tot een volgend blogje.

Groetjes, Casper (leven-met)