Februari 2010,

Men vraagt mij om een werkplaats te gaan managen en op te zetten in Amsterdam, is dit het licht puntje van alle sollicitaties van het afgelopen jaar?

Ik geef aan dat ik de uitdaging wel aan wil gaan, maar vertel ook nogmaals dat ik een alleenstaande vader ben die er voor zijn dochter moet zijn op de momenten dat dit nodig is. Ook is het bij de werkgever bekend dat ik het Fenomeen van Raynaud heb. Dit is voor de werkgever geen probleem, zolang ik maar overleg van hoe of wat.

Ik blijf de pijn en de vermoeidheid verborgen houden, ik wil er niet over klagen.

En ja ik moet toch werken om alles te kunnen blijven betalen, waaronder een koopwoning.

Maar augustus 2010

Het wordt de werkgever toch te ingewikkeld en krijgt diverse klachten uit het bedrijf dat ik soms veel weg ben of eerder weg moet.

U raad het al, ik sta alweer op straat..

Dit heb ik tijdens het intake gesprek duidelijk verteld allemaal, maar ja werkgevers!!!!!

Dus ja, augustus 2010 stond ik alweer op straat.